در این جلسه در مورد مصاحبه شغلی و ریزه کاری های مربوط به موفقیت در مصاحبه شغلی صحبت کردیم لطفا فایل کلاس را از اینجا دانلود کنید و تمرین زیر را در قسمت کامنت ها بعد از ذکر نام و نام خانوادگی و رشته تحصیلی پاسخ دهید.

—چه نکته یا بحثی در تدریس مربوط به مصاحبه شغلی از قلم افتاد لطفا حتی المقدور با ذکر مرجع توضیح دهید

خودآگاهی عبارت است از توانایی شناخت و درک نیازها، امیال، نقاط ضعف، عادات و هر جنبه‌ی دیگری که به‌ طرز رفتار یک فرد شکل می‌دهند. این توانایی در برخی منابع با عنوان خودشناسی و خودکاوی نیز معرفی شده است.

خودآگاهی بخش اعظمی از مباحث درمانی و نیز فلسفی را به خود اختصاص می‌دهد. خودآگاهی همچنین مبنای جنبشِ خودسنجی (quantified-self movement) است. به اعتقاد پیروان این جنبش، افراد می‌توانند با بهره‌گیری از فناوری به جمع‌آوری اطلاعات پیرامون متغیرهای مختلفِ زندگی روزمره‌ بپردازند و کیفیت زندگی خود را از طریق ارزیابی اطلاعات جمع‌آوری‌شده بهبود ببخشند.

گوردون مارینو (Gordon Marino)، استاد فلسفه‌ی کالج سِنت اولاف، در مقاله‌ای در نیویورک تایمز می‌نویسد:

شعار سقراط این بود که «خودت را بشناس». بر خلاف تصور بسیاری از فلاسفه، خودشناسی فقط به خودآزمایی عقلانی محدود نمی‌شود، بلکه مستلزم شناخت احساسات خویشتن است. به تجربه دریافتم فلاسفه به‌طورکلی از لحاظ احساسی افراد سازش‌پذیری نیستند. بسیاری از این افراد با فراز و نشیب‌های احساسی به‌گونه‌ای مواجه می‌شوند که گویی این هیجانات چیزی جز موانع عقلانیت نیستند، در حالی که فروید بیش از حکیمان آتن به اهمیت اخلاقی خودپیدایی احساسی توجه دارد. فروید با زبانی که به تراژدی‌نویسان یونانی می‌ماند، اما شعرگونه نیست، یادآور می‌شود همبستگی با طیف وسیع احساسات امری بس دشوار است.

اساسا هر چه بیشتر به احساسات و اعمال‌تان دقت کنید، بهتر می‌توانید علت اعمال خود را درک کنید. هر چه بیشتر درباره‌ی عادات‌تان بدانید، راحت‌تر می‌توانید خودتان را اصلاح کنید. در بسیاری موارد، این شناخت به کندوکاو چندان پیچیده‌ای نیاز ندارد. «یادگیری دوحلقه‌ای» (double-loop learning) از جمله روش‌های خودآگاهی است که در مقاله‌ای در نیویورک تایمز منتشر شده است:

یادگیری دوحلقه‌ای یک رویکرد شناختیِ نه چندان رایج، اما بسیار تأثیرگذار است که کریس آرگیریس (Chris Argyris)، نظریه‌پرداز کسب‌و‌کار، مطرح کرد. در این روش باید رویکرد خود را از تمامی جهات شامل روش‌‌ها، تعصبات و نیز پنداشت‌هایی که عمیقا باورشان داریم، مورد پرسش قرار دهیم. این روش خودآزمایی که به لحاظ روانشناسی جزئی‌نگرانه‌تر شناخته می‌شود، مستلزم آن است که باورهای‌ خود را به چالش بکشیم و جرأت پیدا کنیم بر اساس اطلاعات حاصل از این خودآزمایی، حرکتی از خودمان نشان دهیم تا شاید بتوانیم درباره‌ی زندگی و اهداف‌مان به طرز متفاوت‌تری بیندیشیم.

امروزه به مدد گسترش اینترنت، مردم به آسانی به حجم انبوهی از اطلاعات دسترسی دارند و می‌توانند بسیاری مطالب رایگان را با موضوع رشد و توسعه‌ی فردی، مثلا راهکارهای افزایش بهره‌وری یا عادات افراد موفق در وب‌سایت‌های مختلف مطالعه کنند، اما برای اینکه بتوانید نکات آموزنده‌ی این قبیل مطالب را در زندگی واقعی به کار ببندید، قبل از هر چیزی باید خودتان را خوب بشناسید.

تورین کلوسوسکی (Thorin Klosowski)، نویسنده‌ی اصلی مطلبی که اکنون در حال خواندنش هستید، به خاطره‌ی جالبی اشاره می‌کند که تعریفش خالی از لطف نیست:

وقتی به کالج می‌رفتم، عادت داشتم شب‌ها تا دیروقت بیدار بمانم و روی مقالاتم کار کنم. آن روزها اتاقم همیشه ریخت‌و‌پاش بود و میز تحریرم هرگز سروسامان نداشت. چه شب‌های زیادی که بی‌خوابی کشیدم! هر روز احساس بدی داشتم و مقالاتی هم که می‌نوشتم، افتضاح بودند. فکر می‌کردم آدمِ شب هستم، چون شب‌زنده‌داری به نظرم خیلی خلاقانه می‌آمد، اما در مورد من نتیجه‌بخش نبود.

هنوز هم می‌توانم تا نیمه‌های شب پشت یک میز نامرتب بنشینم و بنویسم، ولی حالا خوب می‌دانم که با این رویه هیچ پیشرفتی نخواهم کرد. بالاخره فهمیدم اگر میز تحریرم مرتب باشد و صبح اولِ وقت کار کنم، نتیجه‌ی قابل قبول‌تری می‌گیرم، اما سال‌ها طول کشید تا به این باور برسم. همیشه فکر می‌کردم شب‌کاری برایم مناسب‌تر است، چرا که هرگز به خودم فرصت فکر کردن درباره‌ی شخصیتم را نداده بودم و نمی‌خواستم روشم را عوض کنم، اما یک‌بار که این کار را کردم و دیگر حاضر نیستم به رویه‌ی قبلی برگردم.

شاید فکر کنید همین که خودتان را خوب بشناسید، کافی است تا همه‌ی مشکلات‌تان حل شوند، اما این‌طور نیست، چراکه خودآگاهی فقط قدم اول است. ذهن ما انسان‌ها به قدری انباشته از تعصبات است که در برابرشان ناتوان هستیم و این تعصبات، تصمیمات‌مان را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

دنیل کانمن (Daniel Kahneman) در کتاب تفکر، سریع و کُند به این نکته اشاره می‌کند که حتی پس از سال‌ها مطالعه‌ی تعصبات و مبانی تصمیم‌گیری‌ هنوز هم تمامی خطاهای گذشته‌ را تکرار می‌کند:

به جز برخی نتایجی که فکر می‌کنم بیشتر حاصل افزایش سن هستند، تفکر شهودی من هنوز هم مانند دورانی است که مطالعه‌ی این موضوع را شروع نکرده بودم؛ مستعد اعتماد به نفس کاذب، پیش‌بینی‌های افراطی و دُژانگاری برنامه‌ریزی. فقط در توانایی شناسایی موقعیت‌هایی که احتمال بروز خطا دارند، بهبود یافته‌ام…، اما در شناسایی خطاهای دیگران خیلی بیشتر از شناسایی خطاهای خودم پیشرفت کرده‌ام.

کانمن در یکی از سخنرانی‌های تِد اضافه می‌کند، یادآوری وقایع گذشته همیشه به‌صورت کاملا دقیق امکان‌پذیر نیست، پس حتی اگر زمان بسیار زیادی را صرف ارزیابی گذشته‌ی خود کنیم، باز هم تصویر مخدوشی از وقایع را تجسم خواهیم کرد.

در همین راستا، عده‌ای از پژوهشگران حوزه‌ی روانشناسی معتقدند ما انسان‌ها به قدری نقطه‌ی کور داریم که رسیدن به خودآگاهی اغلب امکان‌پذیر نیست. به‌طورکلی عادت کرده‌ایم بر یک خودانگاره‌ی خاص تا جایی مداومت کنیم که دیگر متوجه خطاهای‌مان نشویم.

کلوسوسکی در ادامه‌ی خاطره‌ای که خواندید، دقیقا به همین مشکل اشاره می‌کند:

من خودم را آدمِ شب می‌دانستم و هرگز به کار کردن در صبح فکر هم نکرده بودم. سال‌هاست که از این دست مکاشفات، زیاد داشته‌ام. وقتی طلاق گرفتم، تازه فهمیدم آن‌قدرها هم که خودم فکر می‌کردم در برقراری ارتباط با دیگران توانا نیستم. چقدر دست به آزمون‌ و خطا زدم تا بفهمم چه جور آدمی هستم! هنوز هم اشتباهات زیادی مرتکب می‌شوم و اغلب اوقات اصلا متوجه اعمالم نیستم، اما حداقل یک چیز را خوب می‌دانم و آن اینکه چه زمانی از روز برای کار کردنم مناسب‌تر است.

تمرینات خودآگاهی

قضاوت بی‌طرفانه

اینکه خودتان را بی‌طرفانه بنگرید کار ساده‌ای نیست، اما ارزش امتحان کردن دارد. هدف این تمرین، نقد و بررسی تصمیمات‌تان است. حتی می‌توانید با دوستان مورد اعتمادتان صحبت کنید و انتقادات‌شان را بشنوید.

نوشتن بیانیه

خودبهبودی مهم‌ترین هدف خودآگاهی است. برای اینکه به خودبهبودی برسید، باید هدف داشته باشید. اگر در پیدا کردن اهداف‌تان مشکل دارید، از جمله راهکارهای پیشنهادی این است که برای خودتان یک بیانیه یا مانیفست بنویسید تا راحت‌تر بتوانید اهداف‌تان را تشخیص دهید.

ثبت وقایع روزانه

برای اینکه خودتان را دقیق‌تر مورد ارزیابی قرار دهید، توصیه می‌شود وقایع روزمره خود را یادداشت کنید، به این ترتیب راحت‌تر می‌توانید اعمال‌تان را بررسی کنید و خطاهای‌ خود را بشناسید. اگر وقت بگذارید و اموری از قبیل غذا خوردن یا مثلا خوابیدن را هم یادداشت کنید، به جزئیات بیشتری برای انجام اصلاحات دسترسی خواهید داشت. همچنین اگر به دنبال درک عمیق‌تری از مهارت‌های تصمیم‌گیری خود هستید، توصیه می‌شود پیامدهای تصمیمات‌ خود را هم در دفترچه‌ای بنویسید و سپس این نوشته‌ها را بعد از ۹ یا ۱۰ ماه مرور کنید تا ببینید چقدر از پیش‌بینی‌هایتان درست از آب درآمده‌اند.

خودبازنگری

در تمرین خودبازنگری می‌توانید به جای فکر کردن به اینکه چطور خودتان را پرورش دهید، به این فکر کنید که مثلا مافوق‌تان چه انتظاراتی از عملکرد شغلی شما دارد یا همکاران‌تان چه چیزهایی در موردتان می‌گویند. به این ترتیب یاد می‌گیرید خودتان را از زاویه‌ی دید اشخاص دیگر ببینید و درک بهتری نسبت به خودتان پیدا کنید.

رسیدن به خودآگاهیِ کامل و اصلاح تمامی تعصبات شناختی بی‌نهایت دشوار است، اما این دشواری نباید باعث دست کشیدن از تلاش شود. درست است که نمی‌شود تک‌تک مشکلات زندگی‌تان را حل کنید، اما با انجام همین تمرینات ساده و ایجاد تغییرات جزئی نیز می‌توانید کیفیت زندگی خود را تا حدی بهبود ببخشید.

برگرفته از: lifehacker.com

منبع: http://chetor.com

سالها بود روانشناسان، ریشه رفتار انسانها را در محیط آنها جستجو میکردند:

آن کارمند من را عصبانی کرد و من فریاد زدم!

همسرم، از من حمایت کرد و من انگیزه بیشتر پیدا کردم.

شرایط اقتصادی نامساعد است و من امید برای فعالیت اقتصادی ندارم

و …

همه جملات بالا در یک ویژگی مشترک هستند: اتفاقی در دنیای بیرون رخ داده و روح و ذهن و جسم ما را تحت تأثیر خود قرار داده است.

همین دیدگاه بود که روانشناسان را به سمت مکانیزمهای «تشویق و تنبیه» هدایت کرد. شرطی کردن رفتارها (تشویق رفتار درست و تنبیه رفتار نادرست) در همین نگرش ریشه دارد.

به این بخش از دانش روانشناسی که اثر عوامل بیرونی بر روی رفتار انسانها را بررسی میکند روانشناسی برون نگر (External Psychology) گفته میشود.

حوزه دیگری از روانشناسی وجود دارد که شاید بتوان گفت ویلیام گلاسر با کتاب خود درباره «نظریه انتخاب» یا Choice Theory پایه گذار آن است.

در این نگرش جدید، منشاء رفتارها و احساسات و انگیزه های انسانها رویدادهای درونی در نظر گرفته میشود.

ویلیام گلاسر در نظریه خود نیازهای اصلی انسانها را به ۵ گروه تقسیم میکند:

– تلاش برای زنده ماندن

– دوست داشتن، رابطه با دیگران و حس تعلق

– قدرت

– آزادی و اختیار

– لذت و خوشی

بر خلاف مازلو که معتقد بود نیازها «سلسله مراتب» دارند و تا یکی از آنها اشباع نشود، نیاز دیگر در وجود ما سر بر نمی دارد، گلاسر معتقد است که اولویت نیازها برای هر کسی متفاوت است. هستند کسانی که برای عشق خود، از جان میگذرند (اولویت نیاز ارتباطی به نیاز زنده ماندن) و هستند کسانی که برای به دست آوردن قدرت نزدیکان خویش را به قتل میرسانند (اولویت داشتن نیاز به قدرت در مقایسه با نیازهای ارتباطی).

این نیازها و اولویتهای آنان، ریشه انتخابهای مهم زندگی ما را تشکیل میدهند.

هم چنین ،گلاسر ده اصل مهم را به عنوان Ten Axioms of Choice Theory مطرح میکند و به بحث در مورد هر یک از آنها می پردازد. در این قسمت به عناوین این ده اصل اشاره میکنیم

اصل اول – ما مالک هیچکس نیستیم و نمی‌توانیم رفتارهای دیگران را «کنترل» کنیم. ما فقط می‌توانیم رفتارهای خودمان را کنترل کنیم.

اصل دوم – تنها چیزی که میتوانیم به دیگران بدهیم «اطلاعات» است.

اصل سوم – تنها مشکلات روانی که در بلندمدت با انسانها همراه میمانند، «مشکلات عاطفی» است.

اصل چهارم – مشکلات عاطفی، بخشی از «زندگی حال حاضر» ما هستند.

اصل پنجم – امروز ما را آنچه در گذشته روی داده میسازد، اما نمیتوان در گذشته ماند. تنها کاری که از دست ما بر می آید، ارضاء نیازهای پایه ای در حال حاضر و تلاش برای ارضاء بهتر آنها در آینده است.

اصل ششم – ما در ذهن خود تصویری ذهنی از دنیای بیرون داریم که میتوان آن را «دنیای کیفی» نامید و ارضای نیازها یعنی واقعیت بخشیدن به این «دنیای کیفی».

اصل هفتم- تنها چیزی که وجود دارد «رفتار ما» است.

اصل هشتم – هر رفتار چهار مولفه دارد: حرکت، فکر، احساس و فیزیولوژی

اصل نهم – رفتارها انتخاب میشوند اما از میان چهار المان حرکت، فکر، احساس و فیزیولوژی، ما فقط بر روی «حرکت» و «فکر» کنترل داریم.

اصل دهم – رفتارها را با «افعال» نامگذاری میکنیم و در نامگذاری عموماً به بخشی از رفتار که برای ما به شکل ساده تری قابل تشخیص و تمایز است، توجه میکنیم.

علی صاحبی از شاگردان ویلیام گلاسر معتقد است همه ی ما می توانیم ناخدای کشتی خود باشیم. دکتر صاحبی با ارائه ی مثال هایی از زندگی شخصی خود، به ما نشان می دهد که چطور می توانیم اختیار تصمیم های خود را به دست گیریم و تبعات این تصمیم ها را کنترل کنیم. او به ما می گوید چطور می توانیم تصمیم های موثرتری در زندگی مان بگیریم و تبدیل به کسی شویم که می خواهیم. این سخنرانی در اردی بهشت ماه ۹۴ در تدکس کیش انجام شده است. برای آشنایی با تئوری انتخاب به ویدئوی زیر توجه فرمایید.

منابع: motamem.org و tedxkish.com

جلسه اول: ارتباط موثر

به همت فرزانه سعادتی (فارغ التحصیل ارشد مهندسی نانوفناوری)

بحران مفاهیم: یکی از علل اینکه ارتباطات ما ضعیف است این است که بحران مفاهیم داریم، یعنی چون علم درحال پیشرفت است اطلاعات به صورت انبوه تولید شده و به سرعت در دنیا توسط رسانه ها منتشر می شود و اصلا فرصتی نمی شود که در مورد مفاهیم آن صحبت نماییم و لذا واژهها را به سرعت می گوییم.

جلسه را با دو مفهوم آغاز می کنیم.

• کلی نگری
• جزئی نگری

یکی از گره های کار در ارتباط اینجا می باشد. کلی نگری یعنی نگاه دور و جزئی نگری یعنی نگاه نزدیک. به عنوان مثال هر فرد می تواند هم جزء باشد هم کل. و این وابسته به این است که از چه زاویه ای به آن بنگریم. از نگاه جزئی هر فردا تشکیل شده از اندام های مختلف و هر اندام تشکیل شده از سلول ها و … . از نگاه دیگر هر فرد جزئی از منطقه است که در ان قرار دارد. هر منطقه جزئی از یک شهر و هر شهر جزئی از یک قاره و هر قاره جزئی از زمین و زمین جزئی از منظومه شمسی است. حال دیگر این فرد دیده نمی شود. اگر کلی بنگریم این فرد دیده نمی شود اما در نگاه جزئی این فردا است که دیده می شود و اهمیت دارد. به عبارتی دیگر کلی نگری یعنی نگاه از بالا و جزئی نگری یعنی نگاه ریز. به عنوان مثال نقشه شهرها کلی نگری می باشد.

پایه و اساس معرفت و شناخت تسلط به این دو مفهوم است. یعنی دقیقا بدانیم کجا کلی نگر و کجا جزئی نگر باشیم. در چند سال اخیر به این نکته رسیدیم که متون سنتی ما کلی نگر و متون علمی ما جزئی نگر هستند. علوم اخیر جزئی نگر هستند اما طب سنتی به عنوان مثال به جز دندانپزشکی و جراحی در همه موارد کاربرد دارد. جزئ نگاه کردن و علمی نگریستن لازم است زیرا انسان توانست با این شرایط پیشرفت کند.

یکی از تعارضاتی که به آن برخورد کرده ایم این است که از نگاه ما جامعه تشکیل شده از خانواده اما از نگاه غرب جامعه تشکیل شده از افراد. در واقع از نگاه کلی جامعه تشکیل شده از خانواده و خانواده تشکیل شده از افراد.

اگر این رابطه برهم بخورد. اگر صرفا به مسائل کلی بپردازیم و به دانایی و دانش نپردازیم دچار خرافات می شویم. مانند خرافات های دینی و فرهنگی و.. . اگر به جزئی نگری پرداخته و از کلی نگری غافل شویم دچار خرافات علمی می شویم. میوه هم می تواند جزء باشد هم کل. زندگی یک کلیت است و معیشت جزئی از کل است. در حالی که ما جزئی نگر هستیم. یکی از مواردی که تاکنون بسیار به آن توجه می کنیم این است. و بیشتر مشکلات زندگی از این ناشی میگردد. ارتباط به سه شکل وجود دارد:

ارتباط میان فردی

ارتباط درون فردی

ارتباط اجتماعی

ابتدا ارتباط درون فردی را بررسی می کنیم. برای هر پدیده باید به سه سوال پاسخ دهیم. چیستی؟ چرایی؟ و چگونگی؟ حال در مورد انسان به این سوالات می پردازیم.

انسان چیست؟ انسان ترکیبی از جسم و روح است. جسم مادی است. روح معنویت ماست. جسم شکل است روح معناست. در جزئی نگری این مادیت را می بینیم اما در کلی نگری هردو را می بینیم. مادیت ما از ذرات مادی تشکیل شده است. روح یا معنویت در حقیقت این آگاهی اتصال است. روح نخ تسبیح است که میلیارد ها سلول را در کنار هم نگه داشته است. جسم نیازمند بقا است. جسم برای بقاء نیازهای مادی دارد. روح تعالی دارد و از بین نمی رود. روح برای تعالی نیاز معنوی دارد. (ارتباط مبادله نیاز و توانایی است) نیرویی که نیازهای مادی را تامین می کند غریضه و نیرویی که نیازهای معنوی را تامین می کند فطرت است. غریضه محدود و فطرت نامحدود است. گرسنگی یک غریضه است. زیبایی شناسی یک فطرت است. تغییر در فطرت است. انسان لحظه ای نمی تواند ثابت باشد. زمانی که نمی توانیم تغییر معنوی کنیم به غریضه فشار می آوریم. به عنوان مثال آرایش می کنیم و یا لباسمان را تغییر می دهیم. غریضه چون محدود است مقطعی می باشد در حالی که فطرت پیوسته است. چون مقطعی و محدود است اشباع است. در حالی که روح اشباع نمی شود ارضا می شود. وقتی به غریضه پاسخ می دهیم لذت می بریم در حالی که وقتی به فطرت پاسخ می دهیم حظ می بریم. غریضه بین انسان و حیوان مشترک است در حالی که فطرت مخصوص انسان است. در حیوان فطرت درون غریضه جای گرفته است. اگر حیوان جاندار دیگری را شکار کند به محض اینکه سیر شد دیگر شکار نمی کند زیرا فطرت اش درون غریضه اش می باشد. غریضه اش اشباع شد لذا میلی به کشتن ندارد. درحالی که انسان اصلا گرسنه نیست اما حیوانات را می کشد و اسم آن را ورزش مفرح شکار می گذارد و حتی انسان را نیز می کشد. در حالی که حیوانات هم نوع خود را نمی کشند فقط حیوانی که غریضه برایش مشخص نموده را شکار می کند. اگر فطرت انسان رشد نکند به راحتی هم نوع خود را از بین می برد. وقتی به نیاز جسم پاسخ می دهیم جسم به آسایش رسیده و روح به آرامش می رسد. نیاز های جسم در حوزه اهمیت است یعنی مهم می باشد در حالی که نیاز روح ارزش است. اهیمت ارزش نیست. اهمیت ابزار و مهارت است در حالی که ارزش جهت است. و بالاخره روح بود انسان و جسم نمود انسان است.

ادامه دارد

برای اطمینان از درستی مسیر شغلی انتخابی توصیه می شود مراحل زیر را طی کنیم تا به کمک ابزار علمی که بیش از ۳ میلیون نفر از آن استفاده کردند خطای کمتری در انتخاب مرتکب شویم:

۱- مطالعه در مورد شخصیت شناسی به روش MBTI یا شرکت در کارگاه

۲- یافتن تیپ شخصیتی مناسب خود از دو طریق الف- انجام تست MBTI و ب- تطبیق ویژگی های خود با ترچیحات مورد اشاره MBTI بدون تست

۳- انتخاب زمینه شغلی

۴- بررسی استعدادهای فردی

۵- تصمیم گیری در مورد سبک زندگی شغلی

۵- یادگیری مهارتهای فردی و ارتباطی لازم

۶- ایجاد شبکه ارتباطی

۷-  ارزیابی خود در مسیر حرفه ای شدن و برند سازی شخصی

۸- پایش معیارهای رضایت مندی شغلی